Het verschil tussen Vakantie en Wonen, een interessant gesprek van vanavond.
Veel van onze gasten hebben “de Italiaanse droom”, ze dromen van een leven in Italië. Ieder met z’n eigen motieven maar blijkt, allemaal op zoek naar een rustig, relax leven met meer tijd voor elkaar en minder werk ofwel “La Dolce Vita”.
We hebben ondertussen vele mede emigranten zien komen en ook weer vertrekken, de één met enorme plannen, de ander helemaal zonder.
Veel gaan terug, de één i.v.m. de kinderen, bij andere bleek de droom toch in Nederland te liggen. Maar allemaal gaan zij het moeilijke proces in van remigreren, het verkopen van de oude droom en proberen een nieuwe te vinden.
Het laat me denken over mijn eigen motieven.
Wat was onze droom en nu bijna zes jaar later is deze uitgekomen?
Voor ons was niet de droom een rustig en relax leven in het land van de Dolce Vita.
Onze droom was de uitdaging van het creëren van een romantische plek waar mensen kunnen ontsnappen aan de hectiek van het dagelijkse bestaan.
Een plek waar men tot rust kan komen en kan genieten van het goede leven.
Waar de problemen en drukte van alledag even kunnen worden vergeten.
Een plek waar je kunt genieten van elkaar van lekker eten en heerlijke wijnen, waar je nieuwe energie kan opdoen en plannen kan maken.
Een plek waar ik zelf altijd behoefte aan had in ons hectische bestaan in Nederland.
Onze droom was het geheel eigenhandig restaureren en weer tot leven brengen van onze eeuwenoude Borgo.
En om dat te realiseren werkten we de afgelopen jaren bijna 24 uur per dag 7 dagen per week, onze hersens en handen hebben geen tijd gehad om te relaxen of het rustig aan te doen. Deze plek creëren is een enorme uitdaging en een constant gevecht tegen de elementen. Waar we links een nieuwe muur optrekken valt er rechts een oude om. Het is een proces waar waarschijnlijk nooit een einde aan komt.
Maar onze plannen, wensen en ideeën blijven komen, het complex en de mogelijkheden ervan blijven ons uitdagen.
Het is een onverwachte ontdekkingsreis & confrontatie met jezelf, het leven in een vreemd land & de omstandigheden dwingen je jezelf opnieuw te ontdekken. En het biedt geen mogelijkheid om te vluchten in het bekende of te ontsnappen in de drukke agenda.
Het leven dwingt je anders te kijken naar de medemens iets wat niet altijd gemakkelijk is. Je moet afscheidt nemen van mensen en dingen uit het verleden en een plek proberen te vinden in een nieuwe omgeving met nieuwe mensen en nieuwe uitdagingen & gewoontes.
De denkwijze van de Italianen is heel anders en vereist een enorme ommezwaai. Je doet dingen die druisen tegen ieder gevoel en tegen je gezonde verstand. De bureaucratie & Italiaanse logica blijft onvoorstelbaar en voor het Nederlandse brein vrijwel onmogelijk om te vertalen.
Ik ben een perfectionist en heb graag alles onder controle, ik wil alles nu en heb daarin weinig geduld en dat in een land waar niets gebeurt waar en wanneer je het wilt.
Ik ben een mensen mens, en woon alleen op een berg.
Ik kwam tot de ontdekking dat een mens wel degelijk fysieke limieten heeft, en leerde de “hard way’ om deze te respecteren.
Het waren geen gemakkelijke jaren, we hebben het enorm te voorduren gehad lichamelijk als geestelijk, maar tot nu toe hebben we het allemaal doorstaan. En iedere tegenslag maakt ons sterker en vastberadener.
Nog steeds doen we wat we leuk vinden en is iedere dag weer een uitdaging, en nog belangrijker het eerste deel is gelukt onze Borgo is een plek geworden waar onze gasten seizoen na seizoen genieten van “la Dolce far Niente”
En één ding is zeker het wordt absoluut nooit saai.