We zaten er even niet lekker in.
het begon met mijn twee daagse trip naar Nederland
ik had natuurlijk een mooi “to do” lijstje voor Ed achtergelaten maar de eerste ochtend belde meneer al dat zijn mixer kapot was, dus dag lijstje en Ed een paar dagen languit op de bank..
Terwijl ik onderweg ben voor een laatste boodschap voordat ik terug vlieg belt Ed helemaal in paniek op, wij denken oh shit een ongeluk maar nee “sneeuw” ik kan beter niet terugvliegen. De dag ervoor was het nog een prachtige warme dag gevolgd door enorme onweersbuien die hem hadden wakker gehouden tot ruim na middernacht, en vervolgens schrok hij zich een ongeluk toen hij de ochtend erna de gordijnen opentrok en er aan de andere kant van het raam het compleet witte wereld te voorschijn kwam. Helemaal hyper verteld hij zijn verhaal en het leukste en in zijn ogen het ergste van alles “hij had de bomen niet geschud”.
De bomen niet geschud? hoor ik je nu denken, in onze regio kan het net als in alle regio’s van Italië flink sneeuwen en dan niet een beetje maar van de ene op de andere dag zo’n 60 cm of meer. Maar omdat het eigenlijk altijd te warm is, is de sneeuw die valt heel nat en zwaar waardoor de meeste bomen en planten in de tuin het begeven. Tijdens de laatste sneeuwbui sneuvelde er meer dan 150 bomen in onze tuin.
Dus als we sneeuw verwachten schudden we de planten die we willen beschermen regelmatig af zodat het pakket sneeuw niet te dik cq zwaar gaat worden. En Ed zag de bui al hangen als ik terug kwam en alle olijven afgeknakt op de grond zou zien liggen. (alsof wij ooit tussen middernacht en negen uur ’s ochtends de bomen zouden schudden als ik wel thuis ben maar dat terzijde)
Ik zeg hem even terug te bellen zodra ik op mijn bestemming ben, wat vervolgens niet lukt want zoals altijd wil sneeuw zeggen geen stroom en telefoon.
Niet wetende of het nu echt zo erg was of dat Ed gewoon enorm aan het overdrijven was boek ik mijn vlucht om naar een paar dagen later (met in mijn achterhoofd dat ze op het Nederlandse nieuws spraken over anderhalve meter sneeuw in Italië, en ik vind sneeuw prachtig als ik op wintersport ben en schitterend op foto’s maar bij voor mijzelf voor de deur ben ik er toch minder van gecharmeerd)
En het idee om om half twaalf ’s avonds in het donker op het dak van de parkeergarage mijn nog nooit gebruikte sneeuwkettingen om te leggen, was ook niet echt mijn idee van een gezellige zaterdagavond.
Dus opeens een paar dagen extra in Olanda.
Bij terugkomst dan maar vol aan de bak na al die dagen van nietsdoen dus we beginnen bij de groothandel voor waterleidingen met onze enorme boodschappenlijst “maar vreemd genoeg is daar blijkbaar alles op????? de nieuwe bestelling was tien dagen daarvoor opgehaald door de koerier dus kon ieder moment binnenkomen. “koerier” alleen het woord al is genoeg voor een kleine zenuwinzinking, dus met lege handen en een lichte irritatie terug naar huis.
Maar uiteindelijk een paar dagen later alsnog alle leidingen erin, gevolgd door een test fase; eerst op het middelste deel van het pand helemaal geen water, we zijn bang dat we twee jaar geleden misschien onder de grond vergeten zijn iets aan te sluiten en krijgen al visioenen van stenen terrassen die we moeten openbreken.
Maar nee niets van dat alles we waren even vergeten dat we de dag ervoor in ons enthousiasme nog ergens een tweede afsluitkraan hadden geplaatst, dus opgelucht kraan open en voila de moeilijkste bocht op de meest onmogelijke plek is als enige verbinding lek, wij smelten de leidingen met een soort super heet strijkijzer dus niet echt handig in kleine hoekjes.
En in de nieuwe keuken cq bar komt er geen water uit de stop kraan. Tien keer draaien aan de kraan en je hoort heel zachtjes sissen “dat wil zeggen dat hij ergens op moet zijn aangesloten” dan waarschijnlijk de gloednieuwe stopkraan kapot. ik kruip onder het betonnen blad om de leiding door te knippen en Ed haalt de druk eraf. Met het idee dat er toch geen water uit komt zet ik enthousiast de tang in de buis, en toen bleek er toch ietsje meer water in te zitten dan het sissende kraantje deed vermoeden, als een verzopen kat kruip ik onder het aanrechtblad vandaan. Ed grapt ondertussen “nou wat kan er nog meer verkeerd gaan”
Maar goed verbinding veranderd, nieuwe stopkraan ertussen en hup plakken maar.
Enthousiast bouwt Ed vervolgens zijn nieuwe mixer op, lijm en water in de emmer mixer erin en………….helemaal niets. Nieuwe mixer kapot. Met de hand mixen we nog even wat tegellijm zodat we in ieder geval nog twee tegels kunnen plakken en niet helemaal het idee hebben onzinnig te zijn bezig geweest. Waarna we snel in de auto springen om de nieuwe mixer om te ruilen voor een versie die het wel doet.
Aangekomen bij de winkel, blijkt waar wat we al dachten “wij hadden de laatste gekocht” maar de koerier zou waarschijnlijk deze week wel de nieuwe bestelling brengen. Nou die koerier kennen we ondertussen dus om nog net voor sluitingstijd bij de volgende bouwmarkt aan te komen springen we weer in de auto. Waar we net voordat ze de deur op slot doen de laatste en enige mixer van de plank kunnen trekken. Dat is dan weer een voordeel, Italië maakt je minder kritisch je wil eigenlijk een goed en professioneel merk maar na anderhalf uur in de auto ben je al blij als er mixer op staat.
Hongerig rijden we terug naar huis, door alle commotie hadden we natuurlijk weer eens niet gegeten die dag. Thuis aangekomen zie ik flitsen uit de plafondlampen komen, ik ren naar binnen om de verlichting uit te doen druk op de schakelaar en …. alle lampen gaan aan. Mmmmm vreemd, schakelaar weer uit alles donker en weer flitsen, schakelaar weer aan en de lampen keurig aan. Dit hebben we nog nooit gezien. Het is ondertussen ruim na achten en ik gooi snel wat pizzadeeg in de machine terwijl we ondertussen dit nieuwe probleem proberen op te lossen. Na een uur roep ik Ed dat ik vast het pizzadeeg ga uitrollen , enthousiast doe ik de broodmachine open “shoot” verkeerde knopje stond niet op de deegstand maar op bakken ofwel weer geen eten. Hongerig gaat Ed tot ver na middernacht op zoek naar dat spook in de leidingen die stiekem de lampen aandoet als wij ze hebben uitgedaan.