Pfffff Italiaanse bureaucratie
Waarin is Italië nu eigenlijk anders dan Nederland, vaak zit hem dit in kleine dingen.
Kleine dingen die heel erg lang kunnen duren, het simpelste ding wat ze heel erg moeilijk kunnen maken.
Iets wat in Nederland maar 5 minuten kost, zal hier waarschijnlijk zeker een hele dag in beslag nemen (al sta je in Nederland dan weer een dag in de file om het 5 minuten ding te regelen).
Neem nu de dierenarts voor een simpele inenting. Aangezien we binnenkort naar Nederland vertrekken moeten de honden zijn ingeënt tegen hondsdolheid om het land te verlaten.
Nou zou je denken als je direct aan de beurt bent “5 minuten maximaal 10 “maar dan wel inclusief betalen”
Maar nee het werd 3 uur en dan zijn we er nog niet.
We komen aan en er is gelukkig niemand voor ons (gelukkig aangezien onze honden niet gewend zijn aan de stad en zeker niet aan andere beesten).
Dus na ongeveer een half uur wachten komt ze ons halen, ze vraagt wat we willen, kijkt moeilijk en gaat vervolgens ongeveer een uur bellen. Na dit gesprek legt ze het uit: aangezien we onze honden vorig jaar niet hebben geënt (wat niet nodig was aangezien ze toen het land niet zijn uitgeweest en hier geen hondsdolheid heerst) is het stempeltje op hun paspoort verlopen.
Ze gaat ze nu dus enten, vervolgens moeten we met het officiële document dat ze zijn geënt naar het ziekenfonds van Asti (zo’n 45 minuten rijden) hier moeten we de documenten van enting laten zien met hun paspoort en weer vragen om een ander document. Met dit document moeten we weer terug naar de haar en vervolgens kan zij dan weer een stempeltje zetten op het paspoort van enting. Oké, zo’n ritje Asti met alle kantoorhandelingen kost waarschijnlijk zo’n 3 a 4 uur, maar snel inenten maar.
Ze begint met hond één krijgt ondertussen honderd telefoontjes en loopt zo’n 50 keer naar de andere behandel kamer om iets te vragen, begint vervolgens aan hond twee dus we zijn helemaal gelukkig en denken “bijna klaar”. Maar nee dan komen de papiertjes.
Eerst ons sofinummer, terug naar de computer.
Dan mijn naam, terug naar de computer.
Is ons adres nog hetzelfde? Ja, oké terug naar de computer. Enz………….
Na ongeveer een half uur hebben we het eerste document in handen, nog één te gaan. En ook deze lukt na veel horten en stoten. Stap één is gelukt denken we, maar nee nu moet nog de factuur, de volgende afspraak, en ja wat moest ze ook al weer doen de volgende keer. Maar dan eindelijk ruim drie uur nadat we zijn binnengelopen zijn we klaar, we mogen weg maar stuiten op het volgende probleem. Onze behandelkamer kunnen we alleen verlaten via de andere behandelkamer en daar staat een gevaarlijke hond met zijn dode slachtoffer, hoe gaan we hier veilig uitkomen.
