Ons Verhaal
Een eeuwenoude vervallen Borgo op ruim 13 hectare land al jaren verlaten, met schapen in de woonkamer en Geiten op het dak, zonder elektra, water of enige andere vorm van Luxe of comfort. Een enorm complex, een enorme berg werk ,het was liefde op het eerste gezicht.
Een hotel in het buitenland al sinds ik jong was stond het hoog op mijn verlanglijstje, met een vader die in de toerisme werkte trok ik tijdens schoolvakanties door Europa. Maar het bleef op dat lijstje, tijdens onze eigen reizen was het vaak een onderwerp van gesprek maakte we plannen, en grapten erover “zou Ed zijn opleiding in een ver verleden aan de hotelschool toch nog ergens goed voor zijn”. Maar zodra we terugkwamen slokte ons bedrijf en drukke bestaan alle dromen en plannen weer op.
Het was een droom van een nieuw avontuur, Nee niet zoals vele ‘een droom van een relaxt leven met meer tijd voor elkaar en het constante vakantie gevoel” dat zou in ons geval als twee workaholics onmogelijk zijn.
Onze droom het creëren van een Unieke plek anders dan andere
Stoer, Stijlvol en boordevol sfeer midden in de natuur ,om in alle luxe te genieten van het pure Italiaanse leven.
a place to relax unwind and get away from it all.
een plek waar mensen in Stijl kunnen bijtanken van hun drukke bestaan, een plek om tot rust te komen te genieten van de mooie dingen van het leven, de natuur, de echte stilte en elkaar, een plek voor bijzondere ontmoetingen en mooie verhalen, een plek om te dromen en nieuwe plannen te maken.
Eeuwenlang leefden families op onze Borgo, bij ieder kindje werd er een stukje aangebouwd. Bij iedere trouwerij kwam er een huisje bij. Op het land verbouwden ze druiven, noten, maakten ze kazen en verbouwden ze lokale gewassen. Ons doel werd de eeuwenoude vervallen Borgo weer tot leven wekken met niets meer dan onze eigen handen.
Ik ben binnenhuisarchitect, in Nederland had ik een bedrijf waar we voor particulieren en bedrijven de mooiste interieurs creëerden.
Ik hou van de luxe dingen van het leven,
van mooie plekken, mooie interieurs en bijzondere materialen. Als vrouw in de bouwwereld wist ik mijn mannetje te staan, was gespecialiseerd in oude stuktechnieken en voor het tegelen van een nieuwe badkamer draaide ik mijn hand niet om. Maar dit was andere koek, iets moois creëren in een eeuwenoud vervallen complex gebouwd met lokale natuursteen en klei dat was een hele nieuwe uitdaging.
Een nieuw bedrijf en een nieuw leven in een ander land,
met andere regels en andere wetten. Waar niets is wat je kent, waar je nooit kan terugvallen op het vertrouwde . Het was niet altijd makkelijk en zeker niet altijd leuk, we gaven alles op om onze droom te realiseren, het koste ons letterlijk bloed, zweet en tranen.
We moesten vechten tegen de Italiaanse bureaucratie maar vooral ons gezonde verstand.
Ik hou van de rust, de stilte midden in de natuur, maar kamperen is echt niet mijn ding en toch was dat precies wat het werd, jaren kamperen, zonder water, electra en verwarming en in ons eerste jaar gelijk de koudste winter sinds 60 jaar, met een simpele houtkachel maar ironisch genoeg geen hout om te stoken. oh wat hadden ze een paar mooie afleveringen van “ik vertrek” bij ons kunnen schieten.
Drie jaar lang bouwden we non stop en terwijl we uiteindelijk besloten onze B&B te openen in het deel wat klaar was sloeg het noodlot toe. tijdens een ontspannen buitenrit te paard kreeg ik een ernstig ongeluk, Iets wat mijn nekwervels verwoeste en wat alles veranderde. Ed viel met met graver en al in het nog niet gevulde zwembad, en ervaring leert beton geeft niet mee. weken voordat de eerste gasten arriveerde dacht ik in alle vroegte in Nederland mijn auto te vullen voor de reis terug, maar gleed van de trap, in ontkenning reed ik terug naar Italie om de dag erna met gebroken voet alsnog in het ziekenhuis te belanden. 4 weken later gevolgd door de overtreffende trap van Ed die naar beneden viel en zijn voet in 36 stukjes verbrijzelde.
We dachten aan stoppen wisten even niet hoe verder, maar onze eerste gasten hielden ons op de been, althans mij dan Ed heeft ruim 9 maanden niet mogen lopen en lag ergens tussen de dozen in ons eigen huis wat door de ongelukken verre van af was.
Maar opgeven staat niet in ons woordenboek, Zodra we weer konden bouwden we verder stukje bij beetje, steen voor steen brachten we onze Borgo terug tot leven, herstelde de vele eeuwenoude muren die ons landgoed sieren. Creëerden bloeiende tuinen rondom de huizen, alleen de rest van de vele hectares lieten wij door tijdgebrek voor wat het was
Tot vorig jaar, gedwongen door de Italiaanse bureaucratie die verdere uitbreiding onmogelijk maakte, besloten we het roer nog een keer om te gooien en ons landgoed weer om te toveren in een werkende boerderij. En zoals met alles houden wij van “iets anders dan de rest” ,dus In tegenstelling tot alle Wijn, noten en Kaasboeren in onze Regio kozen wij voor een product met een Hollands tintje en zo werd vorig jaar onze Bloemenboerderij een feit.