Onderwerp: Italiaanse tafrelen
Waarom makkelijk doen als het moeilijk kan
Italianen zijn meester in het verschrikkelijk gecompliceerd maken van werkelijk de meest eenvoudige dingen.
Iets wat normaal heel gemakkelijk is maken ze hier in een handomdraai tot een onoverzienbare chaos, ze beheersen dit tot in de finesse en het lukt ze werkelijk met alles.
Na een weekje te zijn ontsnapt aan het plotselinge winterweer, toch maar weer terug naar huis. Met de avondvlucht naar la bella Italia, en vervolgens een anderhalf uur durende rit richting Olmo. Overdag al een zeer rustige route, maar ’s avonds ben je echt helemaal alleen op de weg.
Heerlijk met de muziek voluit rij ik in het donker naar huis, in afwachting wat ik daar zou aantreffen na een kleine week radiostilte van Ed.
Tot ik opeens in de verte iets vreemds ziet, ik rem af angstig voor wat komen gaat.
Want wat voor me zie kan echt maar één ding betekenen „op de autostrada is een enorm ruimteschip geland, en deze heeft op zijn weg naar beneden een heel dorp verzwolgen een krater in de weg geslagen met een enorme kettingbotsing tot gevolg. Om orde te scheppen in deze enorme chaos is het gehele leger en politie eenheid uitgerukt met sirenes & zwaailampen”
Op mijn hoede rij ik voorzichtig door, mijn voet van het gaspedaal en al boven de rem kom ik langzaam dichterbij. Maar nee wat schetst mijn verbazing, niets van dat alles!
Het is enkel een flauwe bocht en in de berm waren ze ooit begonnen aan wegwerkzaamheden. Een overbezorgde burgemeester heeft duidelijk gedacht „ laat ik er voor de zekerheid een lampje bij zetten en geeft de opdracht aan één van de ambtenaren.
Maar ja ……. welke lamp zou nu goed zijn voor deze situatie ????
Bang dat hij de verkeerde keuze zou maken en panisch om vervolgens de schuld te krijgen als hij het niet goed had gedaan, dacht deze overijverige medewerker vervolgens „weet je wat, ik koop gewoon even de gehele Phillips fabriek leeg dan kan niemand ooit nog zeggen dat ze de bocht niet hebben zien aankomen”
De Jacht
De laatste weken voor kerst, ik haat het. Het zijn namelijk tevens de laatste twee weken van de jacht, twee weken waarin iedere idioot met een geweer zich gaat uitleven op o.a. ons terrein. De jacht in Italië heeft namelijk niets te maken met wildstand beheer, nee in Italië mag iedere gek een jachtvergunning halen Lees meer »
Een dagje Milaan
Een dagje Milaan, sinds een bijzonder tripje jaren geleden met een vriendin ga ik er toch altijd met een ander gevoel naar toe en staat de stad niet meer bovenaan mijn „ want to visit” lijstje. Het mag dan even geleden zijn, maar mijn oh zo domme gedrag voelt nog als gisteren. We begonnen die Lees meer »
Wat is er toch met ons aan de hand?
We begonnen met het ballpoint incident met Ed zijn gekneusde rib ten gevolg. Nu zegt Ed altijd dat hij makkelijk 6 maanden niets kan doen, maar in de realiteit blijken 6 dagen al te hoog gegrepen. Dus met gekneusde rib en al het veld in om gras te maaien, zakt meneer door de deksel van Lees meer »
Wake up call
Sinds we op het platteland van Italië wonen hebben we regelmatig een wat wij noemen “jambers momentje”. Zo’n moment dat je bij iemand binnenkomt en het lijkt alsof je tientallen jaren terug in de tijd bent gegaan. Dat je niet kan geloven dat er mensen zijn die nog zo wonen, en je ieder moment die Lees meer »