Het begin
Het begon met de aankoop van de restanten van een eeuwenoude Borgo, 4 grote panden en enkele ruines op 12 hectare land. Al jaren niet meer in gebruik als woonhuis, met schapen in de woonkamer en geiten op het dak, zonder enige vorm van luxe en verwarming: en dat hebben we geweten met één van de koudste winters sinds jaren in Italië tot -15 ’s nachts, en maar in 1 ruimte een kleine houtkachel en ironisch genoeg niet voldoende hout om ons gedurende de winter te warmen. Gelukkig had de vorige eigenaar zijn inboedel laten staan. We hebben er enorm van genoten, één stoel was precies een avond stoken, een kast 3 dagen,en van die enorm lelijke tafel hadden we het zelfs 5 dagen warm.
We hadden geen normale watervoorziening, maar daar later meer over en ook geen riolering/afvoersysteem, maar wel stroom ook al is dat maar 3.5 kw. Het is of het licht aan of de waterkoker. Ook zonder vaste telefoon: iets wat in Nederland heerlijk lijkt, maar als je alleen op een berg zit, met buiten een pak sneeuw van 70 cm en je moet vervolgens 500 meter de berg oplopen om enigszins een verbinding te hebben met je mobiele telefoon .. is dat toch een stuk minder romantisch.
In september 2005 hebben we vervolgens al onze spullen in een grote vrachtwagen gestopt en begon ons avontuur. De vrachtwagen, die in Nederland nog zo normaal leek, bleek tijdens de reis te zijn uitgegroeid tot reusachtige proporties. Die ging nooit bij ons complex aankomen. We mochten blij zijn, als hij überhaupt in de buurt kwam, onder toeziend oog van de locale carabinieri. Dus 3.5 km van ons huis werden al onze spullen op straat gedropt en hebben we tot laat in de nacht heen en weer gereden met onze inboedel en de vele bouwmaterialen. Het idee dat dit éénmalig was hield ons op de been, niet wetende dat er de komende jaren nog vele wagens gingen volgen.
Net voor ons vertrek kregen we een e-mail met als onderwerp “schapen”. Onze interesse was gewekt, de vorige eigenaar wilde weten of hij zijn schaapjes en geiten mocht achterlaten. Oké, dit was even onverwacht, we wilden wel dieren maar pas als we alles een beetje op de rit hadden. Maar een paar levende grasmaaiers konden vast geen kwaad, dachten we. Bij aankomst bleek echter dat hij ze toch allemaal had verkocht en de laatste werden op de dag van de overdracht nog opgehaald, probleem opgelost.
In die eerste weken hebben we vervolgens een beetje opgeruimd en getuinierd. O.a. een hele mooie nieuwe dure haag geplant. Oké hij is nu nog niet mooi, maar in een paar jaar gaat hij dat vast worden. Jammer genoeg duurt dat nu wat langer, want tot onze grote schrik bleek de volgende ochtend de haag tot éénderde te zijn teruggesnoeid. Wat voor een beest was dat geweest? De volgende dag waren ook onze nieuwe vijgenbomen verdwenen. Al ons harde werk werd ’s nachts teniet gedaan. Tot we op een avond opeens een enorm kabaal hoorde. De hele familie geit stond ons, vanaf één van de daken vrolijk blèrend uit te lachen. De vorige eigenaar was even vergeten te melden dat hij niet alle geiten had kunnen vangen, dus dit gezellige groepje kwam iedere avond uitgebreid bij ons dineren, nadat ze vanaf het dak het menu hadden bekeken.
