mmmmm……. ik denk dat er iets ernstig mis is met mij, of ik word toch stiekem heel Italiaans (alhoewel die zal waarschijnlijk nooit zoveel op één dag combineren).
We begonnen de dag heel positief met de bezorging van iets wat we heel erg nodig hadden. Maar vervolgens waren we er toch niet super blij mee, en blijkt het wederom dat het heel moeilijk zaken doen is met iemand die het absoluut niet interesseert. Maar het mocht mijn enthousiasme niet drukken. Ik ging even op pad met mijn lijstje.
De eerste stop was iets speciaals wat ze eigenlijk vrijwel nooit verkopen en dus jammer genoeg niet voldoende op voorraad, maar dat moet binnen twee weken goed komen.
Bij de twee stop werd weer even raar gekeken, maar konden ze maken wat ik heel graag wilde maar ook daar moet ik twee weken op wachten.
Vervolgens op naar mijn favoriete winkel van Sinkel (de winkel van het eindeloos opzoeken van de prijs in de catalogus) en oh oh oh wat had de man vandaag een super humeur ofwel ik kreeg het voor de helft van de prijs dus even 120 euro korting, (jammer dat ik vorige week de rest had gehaald, toen zijn humeur minder was dus de prijs twee keer zo hoog)
Tussen neus en lippen door vond ik aan de overkant nog even iets om het werk van de prutser van de ochtend op te lossen.
Daarna op naar de volgende stop, nee sorry mevrouw ja ik had gezegd deze week maar nee de koerier had geen zin (een Italiaanse ziekte die ieder transportbedrijf in het land schijnt te treffen) dus denk pas volgende week, maar ja natuurlijk zodra het er is kunnen we het even voor u door de machine halen.
Ik ben ondertussen zo vrolijk dat ik er zelfs nog een stop bij doe, en ja hoor ook daar vind ik wat ik denk te zoeken dus een proefsteen in de auto en ondertussen niet meer te stoppen rij ik nog even een half uurtje door naar weer een andere winkel. En nee zoals gebruiken is er wel ruimte in het vak voor hetgeen ik zoek maar deze is angstvallig leeg.
Helemaal in mijn hum dat alles zo goed gelukt is rij ik met een Hollands muziekje terug naar huis (ja ja het is erg).
Ik loop enthousiast naar boven, met de tekst “zo blij alles is gelukt” waarop Ed vraagt “moet ik even de auto uitladen?” Nou ……… uhhhhhhhh nee ik vind alles wel heel erg gelukt maar ik heb eigenlijk nog niets.