Vergif of lekkernij?
Het is weer de tijd van nieuwe paddestoelen , deze keer een soort die we nog nooit hadden gezien. Piemonte is rijk aan paddestoelen, en ook op ons terrein groeien ze in bepaalde periodes in overvloed, we hebben zelfs onze eigen vaste paddestoelen zoekers. Hoe onschuldig de paddestoel ook oogt het kan een gevaarlijke lekkernij zijn omdat er vele giftige soorten zijn. Toen we naar Italië vertrokken hadden we dan ook enthousiast een boekwerk gekocht over de paddestoelen van zuid-europa, en de grap is dat de soorten die staan aangegeven als eetbaar en lekker meestal een indentiek dodelijk broertje hebben (maakt de keuze toch lastig). Het is de reden waarom wij ze meestal gewoon in het veld laten staan, op enkele soorten na waarvan we honderd procent zeker weten dat ze eetbaar zijn. Al kan je in iedere gemeente meestal bij de apotheek de paddestoelen laten controleren.
En ik moet zeggen dat ik de soort die ik vanmiddag in het restaurant meekreeg absoluut niet als eetbaar zou hebben bestempeld. Maar ze zijn mooi/grappig om te zien en weten we nu absoluut heerlijk.