Italië heeft alles in zich om je helemaal blij te maken, maar jammer genoeg ook
alles in zich om je absoluut helemaal gek te maken.
Voor een vakantie is het prachtig, de mensen lief en aardig, het land vol prachtige natuur & cultuur, en niet te vergeten heerlijke culinaire genoegens.
Om te wonen is het ook prachtig zolang je niets wilt en geen wensen hebt.
Net als in Nederland is er niets aan de hand zolang je “je kop niet boven
het maaiveld wil steken”.
Maar jammer genoeg wil ik dat juist wel, Italië is moeilijk als je echt
iets wilt bereiken, als je iets wilt wat anders is dan anders.
En het is al “anders dan anders” als je überhaupt iets wil bereiken.
Als je dan ook nog iets bijzonders wilt, is het een echt ellenlang
meeslepend drama. En je raad het al wij zitten daar momenteel midden in.
Vandaag had ik dan ook weer een drama der drama afspraak, iets waar ik al mee
bezig ben vanaf het moment dat we hier aankwamen vele jaren geleden. Iets wat me gek maakt en me tot het bot irriteert, iets waarin ik me niet gewonnen wil geven, en waarvoor ik absoluut niet op wil geven. Maar ook iets waar ik absoluut geen zin,
tijd of energie voor heb, en waar ik constant weer tegenop zie.
En Italië zou Italië niet zijn als het niet op het laatste moment werd
geannuleerd (al is het afzeggen van je afspraak dan weer niet echt Italiaans te
noemen normaal gesproken komt men gewoon niet opdagen, maar zover durfde ze toch
niet meer te gaan bij deze “Nederlandse heks”)
Maar hij werd vanmorgen niet alleen afgezegd, ik kreeg ook opeens out of the blue
mijn zin & mijn gelijk???????? En zit nu dus totaal overrompeld, totaal
verward, niet blij en niet ongelukkig te zijn.
Ik kan het gewoon niet geloven, zou hetgeen waar ik al zolang mee bezig ben en voor aan het vechten ben nu eindelijk gaan lukken, of is dit gewoon het zoveelste addertje onder het gras?