Het grootste kerst kado ooit, te groot voor onder de boom, zelfs te groot om in te pakken en helemaal homemade.
Sinds onze weg in november werd afgesloten voor werkzaamheden die ergens in de „nabije Italiaanse toekomst” moeten worden uitgevoerd, studeren wij voor kluizenaar.
Voor iedereen die dus dacht dat wij onze kerstdagen heerlijk etend en drinkend zouden doorbrengen, think again de waarheid was enigszins anders.
Momenteel gaan we hooguit 1 keer per maand als het echt niet anders kan onze heuvel af om boodschappen in te slaan, we slaan dan eten in om een paar weken te kunnen overleven waarbij ons dieet de laatste dagen dan vooral bestaat uit eigengemaakt pizza met enkel tomaat, mozzarella en oregano.
Gelukkig hadden we voor de wegafsluiting voldoende bouwmaterialen laten bezorgen om ons even bezig te houden. Dus had ik de kerst omgedoopt tot een prachtige deadline voor een aantal klussen.
Wie mij een beetje langer kent weet dan dat als ik een deadline voor mezelf maak ik dat ook altijd letterlijk neem, en het niet halen geen optie is.
Hierdoor werd mijn Kerst kado homemade en te groot voor onder de kerstboom.
Voor degene die nu denkt oh gezellig dus de kerstboom staat wel op Borgo Vallone. Ja die staat,alhoewel mijn interpretatie van Kerstboom denk ik iets anders was dan degene die Ed in zijn hoofd had.
Al jaren wil Ed een kerstboom gezellig zoals we altijd deden in Nederland, en vind ik het altijd maar een enorm gedoe. Maar dit jaar dacht ik waarom niet, Ed wil een boom met ballen dus krijgt een boom met ballen. En zo staat onze sinaasappel boom nu vrolijk te pronken naast de eetkamertafel. Met 45 glanzende oranje kerstballen nou ja kerstsinaasappels, maar wie let op zo’n klein detail.
Maar terug naar mijn Kerstkado, op kerstochtend stonden we dus vrolijk in alle vroegte nog even snel een betonnen vloer te draaien om daarna dodelijk vermoeid neer te vallen bij onze kerstpizza voor de verandering zonder mozzarella want ook die was op.
Aangezien die saaie pizza uiteindelijk toch gaat vervelen, besloten we Tweede kerstdag verandering aan te gaan brengen in ons dieet, ofwel boodschappen te gaan doen voor de komende weken. Er was voor dit weekeinde slecht winterweer voorspeld wat zou inhouden dat we echt helemaal van de buitenwereld zouden worden afgesloten, dus er was niet echt een andere keuze.
Na een enorme wereldreis kwamen we aan bij de supermarkt „de Bennet” de enige winkel in Italië die altijd open is, maar nu dus even niet. En onverrichte zaken konden we weer vrolijk terug naar huis.
Vroeg in de avond met de pizza al in de oven besloten we last minute onze studie voor kluizenaar toch af te breken voor een kleine fieldtrip, niet wetende dat we dat later die avond wel heel letterlijk gingen nemen
Een rit die normaal een krap half uurtje duurt was nu een enorme tocht. Maar een gezellig avondje uit maakte dat meer dan goed.
Om middernacht onderweg naar huis leek het ons vervolgens een strak plan om die enorme omweg te laten voor wat het was en de auto boven op ons terrein te zetten, en de laatste paar honderd meter door het bos naar huis te lopen in het donker zonder zaklamp. Waarom dat een goed plan leek weet ik even niet meer.
Maar zo gingen we op ons knieën kruipend op de tast door het bos, onder en over omgevallen bomen heen, een weg banend door enorme bossen met bramen die natuurlijk standaard bleven haken in delen waar dat absoluut niet prettig is.
Een parcours die overdag al een uitdaging is, werd midden in de nacht een enorm bijzondere ervaring. En bracht ons even terug in de tijd, want precies 10 jaar geleden begonnen we zo ons Italiaanse avontuur. Ook toen kropen we op handen en voeten na een paar glaasje te sterke huisgemaakt wijn van de buurman in het pikdonker door het bos op zoek naar ons nieuwe huis.
Om de ervaring dit keer toch iets uitdagender te maken deden we nu hetzelfde traject met een plastic zakje verse eieren in de hand, en vroegen we onszelf met enige regelmaat af hoe het toch kwam dat we dit een veel beter idee vonden dan helemaal omrijden. Want normaal gesproken zou de keuze van een uurtje om rijden of een een uurtje op handen en voeten door het bos kruipen toch helemaal niet zo moeilijk zijn.