Tuinieren
Jammer genoeg waren de vorige bewoners (de geiten & schapen) niet zo gecharmeerd van tuinieren, het gehele terrein was leeg gegeten. Alle oude rozen, struiken en kruiden waren op, alleen de twee oude rozemarijnboompjes hebben we nog kunnen redden, voor de rest moesten/moeten we alles opnieuw aanplanten.
Aangezien we in September naar Italië zijn vertrokken, had ik heel enthousiast duizenden bollen ingekocht op de veiling in Aalsmeer. We zagen het helemaal voor ons. In het voorjaar toch een stukje Holland in Italië. Maar de lol was er al snel af. Het bekende bollenplantertje begaf het al na de tweede bol. Dagen hebben we staan graven, honderden stenen hebben we uit de grond gehaald, kruiwagens vol mest versleept. Dus toen eindelijk onze graafmachine aankwam, dachten we; nu wordt alles anders, het plantgat voor de laatste rozen doen we met de graver. We hadden er nog twee, dus even 1 schep eruit en de roos erin. We hadden er een leuk plekje voor, net onder het zwembadterras. Dit werd een verademing, een klusje van niets met zo’n machine.
Dus graver erin, een hoop herrie….. niets. Gestuit op een enorme kei. Oké stukje ernaast dan, graver erin, hoop herrie en ja hoor weer een kei. We waren gestuit op één van de vele resten van een huis. Na een dag graven zitten we met een enorm gat van 6 m2, met erachter een enorme berg keien en twee kleine rozenstruikjes. En zo begint het ritueel opnieuw want dit enorme gat moet weer worden opgevuld, dus op zoek naar een plek waar we kunnen graven, op zoek naar aarde zonder stenen, om het gat te vullen.
Dit was dan alleen het stukje grond wat we willen gebruiken als tuin, daarbuiten hebben we nog een enorm bos, verwaardeloosde terrassen waar ooit de noten & wijnvelden waren. Ook hier hadden we niets aan ons Nederlandse tuingereed-schap, het werd tijd voor wat grover geschut. Dus op naar de winkel en een keuze gemaakt uit de vele motorzagen, maaimachines, allesvernietegers enz. En aangezien we toch nog niets binnenshuis mochten doen i.v.m. vergunningen zijn we de hele winter in bos bezig geweest met het kappen/zagen van bomen, om de houtvoorraad voor de verwarming van de volgende winter aan te vullen (want nog een keer een winter zonder hout ging ons niet gebeuren) Het tot moes hakselen van enorme bossen bramen, het tot bosjes inbinden van kleine takjes om de kachel aan te maken. Tientallen dode bomen hebben we omgezaagd, want hoeveel hout heb je nu nodig om de winter door te komen! We komen tenslotte uit het land van de cv ketels op gas. De beschikking hebben over een enorme hoeveelheid onbeperkte warmte, waar je niets voor hoeft te zagen, waar je alleen maar een knopje voor hoeft in te drukken voor warmte of sterker nog, alles was voorgeprogrammeerd en het huis was warm bij thuiskomst. Misschien was dat een droom, een film uit een ver verleden.
Nu een jaar later is van al dat werk niets te zien, de bramen zijn weer meters hoog gegroeid, de omgezaagde bomen zijn weer uitgelopen en alles begint weer opnieuw, een blijkbaar eeuwige strijd met de natuur.
