Ik vertrek
Als de laatste week voor ons seizoen weer gaat beginnen belanden we standaard in wat wij noemen het “ik vertrek moment”. Zo’n geval van de eerste gasten al op de oprijlaan, terwijl er nog even 10 kuub grind moet worden verschoven en de wc potten nog moeten worden gehangen.
Iets wat wij dus gewoon de afgelopen zes seizoenen ieder jaar weer opnieuw presteren. In een ultieme poging ons terrein er weer uit te laten zien, alsof er de afgelopen maanden door ons niets meer is gedaan dan een beetje wijnproeven.
Zo moeten we deze week dus nog even:
500 plantjes planten, 15 m2 muur metselen,tonnen aan stenen verslepen, 5 kuub zand verplaatsen (want dat ligt nog enthousiast in een berg voor de ingang, en 6 kuub grind op het pad scheppen. 40 m2 kastanje planken opruimen & twintig 200kilo zware kastanje balken wegslepen. Een vrachtwagen met nieuwe spullen uit Nederland uitladen, 10 kozijnen verven, een nieuw bad & bureau plaatsen, twee kranen vervangen & een nieuwe kraan installeren, twee kamers opnieuw in de kalkverf zetten, het zwembad & hottub schoonmaken en vullen, een hectare onkruid verwijderen, veldje zonnebloemen zaaien, alles kamers schoonmaken, en tientallen handdoeken en lakens wassen ,ect ect ect ect.
We begonnen natuurlijk goed, mijn computer crasht en wel net nadat Ed mijn back-up schijf heeft gewist en mij was vergeten te melden een nieuwe te maken. Ofwel alle gegevens en foto’s van de laatste jaren kwijt, een klusje wat dus even tussendoor ’s nachts moet worden opgelost.
Vrachtwagen uit Nederland komt een dag te vroeg en belt me uit bed omdat hij de weg niet kan vinden. Vervolgens rijdt ons bezoek in de haast in de greppel en blokkeert de weg, waar we deze vervolgens moeten achterlaten om op een later moment uit te graven.
En dan besef je opeens, je hebt maar één simpel ding nodig in het leven “een setje ooglidophouders”
