Net bijgekomen van ons bezoekje aan Milaan, op één of andere manier mogen we nog steeds overal tussendoor glippen en staan we binnen 2 uur weer buiten; Heerlijk!! (Al is staan in dit geval misschien niet het juiste woord). Niets ellelange rijen, eindeloos nummertjes trekken, uren wachten, van dokter naar dokter, nee 2 dagen voor ons bezoek bellen we het 06 nummer van onze arts en voila binnen 15 minuten zijn we aan de beurt. Nu alleen hopen dat het zo blijft want er zullen jammer genoeg nog vele bezoekjes volgen. De uitslag van de controle was namelijk niet zo best, laten we zeggen dat ik beter het woord magic uit de kop van de tekst had kunnen laten. Het slechte nieuws: Nog geen genezing te zien dus nog een maand met het voetje omhoog. Maar het goede nieuws: Ed is eindelijk verlost van z´n gips waar hij een steeds grotere hekel aan begon te krijgen. Al moet hij natuurlijk nu wel extra voorzichtig zijn want zonder is zijn voet wel extra kwetsbaar. En nog meer goed nieuws: hij mag zelfs een beetje gaan lopen met krukken, dat wil zeggen de loopbeweging gaan maken zonder er een grammetje gewicht op zetten (een absoluut verbod).